Beeldvorming is de basis voor het formuleren van redelijke aanpassingen

Dashboard / Redelijke aanpassingen / Basic - Beeldvorming is de basis voor het formuleren van redelijke aanpassingen

Het toekennen van (medische) labels rond de noden van de leerlingen heeft nog steeds grote invloed op het werken met leerlingen met specifieke onderwijsbehoeften in een reguliere klascontext. Heel vaak domineert de vraag: ‘Wat is er mis met de leerling?’ eerder dan ‘Wat heeft de leraar nodig om met dit kind aan de slag te gaan?’. Diagnoses worden nu (nog altijd) als noodzakelijke voorwaarde gezien voor het opstarten van extra ondersteuning en het aanbieden van aanpassingen in het curriculum. Leraren zijn bekommerd om iedereen naar de eindmeet te brengen en hebben vaak de idee dat differentiatie dit doorkruist. Redelijke aanpassingen zorgen ervoor dat er duidelijke afspraken kunnen worden gemaakt over hoe een leerling kan betrokken worden bij de lesactiviteiten en welke aanpassingen daarvoor noodzakelijk zijn. De leerling kan dus zijn/haar eigen spoor trekken binnen het gedeelde curriculum en hoeft niet in alles mee te zijn en bij te blijven.

Redelijke aanpassingen zijn niet gericht op het uitschakelen of wegwerken van verschil bij sommige leerlingen, maar zoveel mogelijk leerkansen bieden bij alle leerlingen in de klas. Dit vraagt een leerproces zowel bij de leraar als bij de ondersteuner. Het vraagt tijd om aan elkaar te wennen en tijd te nemen om te zien waar en hoe de leerling deelneemt en wat er nodig is in functie van het lesgeven van de leraar. Men gaat op zoek naar: wat kan er werken voor deze leerling met deze leraar in deze klascontext?

Het gaat erom te starten vanuit een onderzoekende houding naar sterktes en interesses van de leerling. Het is soms heel moeilijk zoeken om sterktes in kaart te brengen en wie we zijn, wordt vaak in kaart gebracht door wat problematisch is, wat we niet kunnen, waar we moeilijkheden rond ervaren… Hoe kunnen we deze mee nemen in de doelen die we voorop stellen? Welke aanpassingen dienen er te gebeuren om deze capaciteiten in de verf te kunnen zetten en verder uit te bouwen? Onze blik is nu vaak gericht op wat er niet lukt, wat niet kan, waar de leerling niet toe komt… Hoe kunnen we veel meer groeigericht gaan kijken en van daaruit ook doelen afbakenen?

 

Jonas maakt gebruik van hulpmiddelen voor zelfinstructie: visualisatie van de volgorde van een taak, een stappenplan voor de uitvoering van een oefening… Hij maakt gebruik van een aanpaste agenda omdat hij niet vlot noteert. De juf schrijft alles op een etiket en hij mag dit in zijn agenda kleven. Hij maakt gebruik van variatie in zijn evaluatie- en toetsmateriaal: zorgen voor vragen met korte antwoorden, multiple choice vragen, minder lange toetsen, antwoorden omcirkelen of verbinden ipv alles te moeten schrijven…